Stawiając nieruchomość, inwestor w myśl polskiego prawa, a mianowicie ustawy o zachowaniu czystości w gminach ma obowiązek wyposażyć ją w zbiornik nieczystości tj. szambo, o ile w danej lokalizacji nie ma możliwości na podłączenie budynku do sieci kanalizacyjnej. Ustawodawca nie pozostawił pełnej dowolności inwestorom, a określił szczegółowe wymagania dotyczące montowanych zbiorników.
Atest szamba, a polskie prawo
Budując budynek mieszkalny, usługowy lub przemysłowy inwestor musi spełnić restrykcyjne normy prawa budowlanego. Dotyczą one między innymi zbiornika na nieczystości. Co prawda w tym zakresie panuje względna dowolność, gdyż inwestor może w dużej mierze wybrać, jakie parametry szamba wybierze, jednak ustawodawca unormował dopuszczenie do użytku jedynie produktów, które spełniają odpowiednie kryteria, które są określone w odpowiednim rozporządzeniu ministra. Każde dopuszczone do użytku atestowane szambo musi spełniać kryteria Ustawy o Wyrobach Budowlanych i być dopuszczone do obrotu na skutek spełniania kryteriów Polskiej Normy. Warto też wspomnieć, że prawo budowlane także określa dokładną lokalizację szamba oraz jego ogólne parametry właściwe dla danej nieruchomości, o czym inwestor nie może zapominać pod rygorem konieczności przeprowadzania prac mających na celu przebudowę infrastruktury na zgodną z normami.
Jakie kryteria techniczne muszą spełnić szamba?
Producenci ekologicznego szamba muszą spełnić normy w kilku zakresach. Dotyczą one głównie szczelności szamba, z czego wynikają wymagania dotyczące zastosowania odpowiednich materiałów, które nadają się do przechowywania nieczystości w sposób niezagrażający środowisku. Ponadto muszą one spełniać wymagania dotyczące rozmiarów oraz trwałości materiałów. Dostosowując się do powyższych standardów, producenci zobligowani są używać do produkcji szamba odpowiednik mieszkanek betonu, a w przypadku szamba plastikowego materiału, który będzie na tyle trwały, że da rękojmie szczelności, a także trwałości.
